راستى اگر بخواهیم به موجبات قیام امام علیه السلام
توجه کنیم باید حداقل مقدمات آن را در 30 سال پیش از این تاریخ جستجو کنیم .
چه از حدود سال 29 یا 30 هجرى مقدمات و موجبات لزوم
و نیازمندى به این قیام در جامعه اسلامى فراهم مى گشت . عثمان بن عفان اموى در
حدود دوازده سال بر مسلمین حکومت کرد و خلافت اسلامى را عهده دار بود و چنانکه در
تاریخ اسلام روشن است در شش سال نیمه دوم خلافت عثمان و وضع حکومت اسلامى تغییر
کرد و در حقیقت خلافت اسلامى که مى بایست فقط در حدود مراقبت اجراى قانون اسلام و
نظارت بر عدم انحراف امت از قانون عملى باشد و انجام شود و همه مردم در همه امور
آزاد باشند، جز در عمل کردن به حق و رعایت قانون و جز قید حق و جز حدود قانون براى
مردم هیچ حدى و مرزى محدودیتى نباشد، و هیچ فردى جز به رعایت حق و قانون به هیچ
امرى ملزم نشود، این وضع خلافت تغییر کرد و به صورت دیگرى درآمد که داشت مردم
مسلمان را در همه امور آزاد مى گذاشت . حتى از رعایت حدود قانون جز از رعایت حدود
منافع و مصالح و منویات خلیفه ، و مردمى روى همین حساب توانستند از مال مسلمین و
عوائد مسلمین و بیت المال مردم بیچاره مسلمان ثروت ها و مستغلات و املاک فراوانى
به دست آورند، همان بیت المالى که على بن ابى طالب علیه السلام در زمان خلافتش تا
آن حد مراقبت مى کرد و پیش از عثمان ، خلفاى دیگر و خود عثمان هم در اوایل خلافت
خود تا حدى در صرف و خرج آن و راههاى به مصرف رساندن آن احتیاط لازم را به کار مى
برد به جاى آنکه صرف مصالح عمومى مسلمین شود، به دست این و آن افتاد و به نام این
و آن به ثبت رسید. همین انحراف هاى روز افزون بود که در سال شصت هجرى امام حسین
علیه السلام را بر آن داشت که در برابر این تیره بختى ها و انحراف هاى شدید که از
سى سال پیش فراهم گشته بود با قیامى تند و خونین و با شهادت و سرفرازى بگیرد.
با سلام
ممنون از مطالب جالبتون.