عراقیان و مرگ معاویه

مرگ معاویه در عراق انتشار یافت و دانستند که حسین بن على و عبدالله بن زبیر از بیعت با یزید امتناع ورزیده و به مکه رفته اند.
بزرگان شیعه در خانه سلیمان بن صرد خزاعى گرد آمدند و خدا را بر مرگ معاویه سپاس گفتند، سلیمان بن صرد گفت معاویه از دنیا رفته است و حسین بن على هم از بیعت با یزید امتناع ورزیده و رهسپار مکه گشته است ، شما که شیعیان او و پیروان پدرش امیر مومنان (ع ) هستید اگر مى دانید که براى یارى او و نبرد با دشمنش آمادگى دارید و مى توانید در راه وى از جان خویش بگذرید آمادگى خود را ضمن نامه اى به وى اعلام دارید و اگر مى ترسید که سستى کنید و دست از یارى وى بازدارید، پس او را فریب ندهید و بى جهت دم از فداکارى و جانبازى نزنید.
سلیمان ابن صرد در این گفتار خویش توجه داشت که مردم تا پاى فداکارى و از خود گذشتگى به میان نیامده حق و باطل را نیک مى شناسند و در تشخیص این از آن اشتباه نمى کنند، و درست مى فهمند که راستگو کیست و دروغگو کدام است ؟ و حق کجا و باطل کجاست ؟ و دانا کیست و نادان چه کسى ؟ و رهبر کیست و راهزن کدام است ؟ و دانا کیست و نادان چه کسى ؟ و رهبر کیست و راهزن کدام است ؟ اما این تشخیص صحیح مردم تا جایى حکمفرما است که پاى نفع و ضرر به میان نیامده و در یارى اهل حق و نبرد باطل زیانى به آنان نمى رسد، اما هنگامى که مقدمات آزمایش فراهم گشت و حق و باطل روبروى هم ایستادند و بیشتر مردم راه باطل را در پیش گرفتند و جز فداکارى و از خود گذشتگى و یارى حق امکان پذیر نبود، از این مرحله ، تشخیص مردم عوض مى شود و از حق دست مى کشند و طرفدار باطل مى شوند.