خروج امام از مدینه

فرداى آن روز که شنبه 28 ماه رجب بود ولید دیگر بار نزد امام فرستاد تا براى بیعت حاضر شود، امام در جواب فرستاده ، وى گفت امشب هم بماند تا فردا تصمیم خود را بگیریم و همان شب یکشنبه 29 ماه رجب سال شصت هجرى با همسران و برادران و برادرزادگان و بیشتر افراد خانواده خویش از مدینه بیرون رفت و شاهراه مکه را در پیش گرفت و داستان موسى بن عمران را یادآورى مى کرد.
نخرج منهما خالقا یترقب قال رب نجنى من القوم الظالمین  هنگامى که به امام گفته شد کاش شما هم مانند ابن زبیر از بى راهه مى رفتید تا بر شما دست نمى یافتند، فرمود: به خدا قسم من از بیراهه نخواهم رفت تا هر چه خدا بخواهد پیش آید، از ماه شعبان سه روز گذشت و شب جمعه امام علیه السلام وارد مکه شد و به یاد قصه موسى پیامبر مى فرمود: و لما توجه تلقاء مدین قال عسى ربى ان یهدینى سواء السبیل .
حاجیان در مکه نزد امام علیه السلام رفت و آمد مى کردند و حتى ابن زبیر که نیک مى دانست با بودن فرزند پیغمبر کسى با او بیعت نخواهد کرد و مقام امام از هر جهت از وى بالاتر است همه روزه خدمت امام شرفیاب مى شد.